Eric Fritz Bach wordt op 12 mei 1911 in Erfurt als zoon van een behanger gebo­ren. Als Eric twee jaar oud is, sterft zijn vader. Op school weet iedereen al snel dat Eric goed kan tekenen. Zijn klas­genoten vragen hem tegen examentijd om tekeningen voor hen te maken in ruil voor teken­gerei of snoep. Eric maakt ook karikaturen van leraren, maar die bezig­heid levert alleen maar boze gezichten op. Na schoo­ltijd gaat hij bij een beeld­houwer in de leer. Hij moet bei­tels slijpen en zware gebeeld­houwde stoelen en banken versle­pen. 's Avonds bezoekt Bach de academie totdat hij een studiebeurs krijgt en overdag les kan gaan nemen. Na zijn studie zwerft hij door Duits­land en Denemarken om uiteindelijk als negentienja­rige in Amsterdam terecht te komen.

In Amsterdam werkt Bach vier jaar bij reclamebureau Pätz en enkele maanden bij Arc's Adverten­tie- en Uitgeversbe­drijf. Dan leest hij in de krant een adver­ten­tie waarin een reclameteke­naar wordt gevraagd en hoewel hij niets van reclame afweet, schrijft hij op de adver­tentie. Op een avond wordt er gebeld en staat Walter von Wenz zu Nie­der­lahnstein, chef van de afdeling Artistieke Propaganda van Philips, aan de deur. Walter vraagt Eric of hij een affiche voor verpak­kingsdozen kan maken. Terwijl ze praten, roken en koffie drinken, tekent Eric het bekende Philips-manneke dat nog tientallen jaren op Phi­lips verpakkingsdozen zou staan. Eric wordt aangenomen en maakt in de zeven jaren dat hij bij Phi­lips werkt nog duizend-en-een dingen: etalage­materiaal, affi­ches, advertenties, showkaarten en fol­ders. Wat Eric Bach waarschijn­lijk niet wist, was dat het Philips-manneke al een voorganger had dat door Jan Kickhe­fer ontworpen was (zie de betreffende foto bij het le­vensver­haal van Kickhe­fer). Het kan zijn dat Bach een universeel toepas­baar verpak­kingsaffiche moest ontwerpen, terwijl het affiche van Kick­he­fer specifiek voor het radiotoestel type 2601 is.

In de oorlog komt Bach via dramatische omzwervingen in het kamp van Zuidslavische partisanen terecht. Na de oorlog keert hij terug naar Amsterdam en gaat weer in de reclame werken. Hij is o.a. in dienst bij De la Mar en Nijgh & Van Ditmar, voordat hij in 1956 voor zichzelf gaat werken. Naast zijn recla­mewerk tekent hij uit liefhebberij car­toons. Jaren­lang ver­schij­nen er cartoons van Bach in de linker­bene­denhoek van pagina 3 van Het Parool. Als Bach in 1957 bij Corvey's Papier­groothan­del, aan de Keizersgracht 289 te Am­sterdam een exposi­tie heeft, wordt zijn werk door de recensent omschreven als "Bach heeft een zakelijke aanpak, die recht op het doel afgaat, maar hij behoudt een eigen stijl, een eigen humor en een ongecompliceer­de manier van uitdruk­ken." In de vijf­ti­ger jaren doet Bach soms ook nog wat te­ken­werk voor Philips tijdschriften. Sinds 1971 is Bach werk­zaam als vrij kun­ste­naar en leeft afwisselend in Amster­dam, Barcelona en Mün­chen. Op 10 september 1981 overlijdt Bach te München.

Signatuur:

Bronnen:

• Mededeling Stadt- und Verwaltungsarchiv Erfurt d.d. 11 maart 1997.
• Philips Koerier, 13 oktober 1962.
• Archief Vreemdelingenpolitie (Gemeentearchief Amsterdam)
• Het Parool, 19 mei 1957
• Announcer, 1956, nr. 8.
• Catalogus tentoonstelling Galerie W. Gurlitt, München, 15.2 - 15.3.'74 (Stedelijk Museum Amsterdam).

Voor meer werk van Eric Bach klik hier.